Śpiwory puchowe

Biorąc pod uwagę własności izolacyjne, wagę i objętość po spakowaniu, śpiwory puchowe są nie do pobicia. Puch ma zdolność magazynowania wilgoci i skóra śpiącego człowieka jest sucha. Doskonałe własności izolacyjne i wilgoć zmagazynowana w puchu tworzą doskonałe warunki do snu. Zdolność magazynowania wilgoci jest w pewnych warunkach wadą. Wilgotny puch traci swoje własności izolacyjne wiec używanie śpiwora puchowego w warunkach permanentnej wilgoci (tropiki, żeglarstwo) jest niewskazane. Utrzymanie śpiwora puchowego w górach w stanie całkowicie suchym jest praktycznie niemożliwe. Obiegowe opinie stwierdzające że wilgotny puchowy śpiwór nie zapewnia właściwej izolacji wymagają pewnego sprostowania. Zauważalne pogorszenie zdolności izolacyjnych puchu występuje dopiero wtedy, gdy zaabsorbowana wilgoć spowoduje ponad 3-krotny wzrost ciężaru właściwego puchu. Czyli śpiwór ważący 1.7 kg i wypełniony 1.0 kg puchu musiałby ważyć ponad 3.7 kg (czyli zaabsorbował 2 litry wody) aby jego własności izolacyjne ulęgły pogorszeniu. Podane powyżej dane odnoszą się do puchu który nie został odtłuszczony chemicznie (taki stosuje się w śpiworach). Dane zaczerpnięto z materiałów firmy Globetroter i potwierdzono w trakcie prywatnej rozmowy.

Firmy Alpinus i Campus na swoich stronach internetowych podają trochę inne informacje: "50% zmniejszenie własności izolacyjnych przy wilgotności 25 %". Niestety, ani firma Alpinus ani Campus nie odpowiedziały na moje e-maile z prośbą o potwierdzenie tych danych. Śpiwór puchowy powinien być przechowywany w wodoszczelnym worku podczas transportu. Zawilgocenie śpiwora podczas noclegu w płachcie biwakowej jest na ogół powierzchniowe i nie wpływa na pogorszenie właściwości. Dopiero wielokrotne biwaki bez możliwości przesuszenia śpiwora mogą pogorszyć własności termoizolacyjne. Puch jest wyjątkowym produktem naturalnym i jak do tej pory nie mogą się z nim równać żadne włókna sztuczne. Do produkcji śpiworów używany jest puch gęsi i kaczy (z kaczek edendronowych). Dorosłe gęsi i kaczki żyjące w klimacie zimnym mają lepszy puch w porównaniu z żyjącymi w strefach umiarkowanych. Jakość puchu określana jest przez jego wielkość (pojedynczego "kłębka") i sprężystość (zdolność do "nadymania" się). Panuje zgodna opinia że puch gęsi jest najlepszy. Tego właśnie puchu używa się w śpiworach ekstremalnych i wyprawowych. Komory śpiwora wypełnione są mieszanką puchu i małych piórek w stosunku 90/10%. Taka kombinacja zapobiega zbrylaniu się puchu, powoduje bardziej równomierne wypełnienie komór i sprzyja nadymaniu się puchu. Spotykane są śpiwory z wypełnieniem puchowym 70/30% a nawet 50/50%. Należy zaliczyć je do niższej klasy choć w wielu warunkach mogą być z powodzeniem używane. Takie śpiwory mają mniejsze zdolności izolacyjne i większa wagę. Śpiwory z wypełnieniem 50/50% zaliczane są jeszcze do puchowych jednak na ogół aż 85% wypełnienia ma bardzo słabą zdolność nadymania się.

Kilka słów na temat sposobu pomiaru jakości puchu (niezbyt ważne dla użytkownika, ale wydaje mi się ciekawe). Próbka (1 uncja - 28 g) mieszanki 90/10% puchu pozostaje w cylindrze pomiarowym przez 24 h sprasowana. Następnie, po usunięciu tłoka, mierzymy objętość po rozprężeniu. Wynik powyżej 550 cali sześciennych objętości klasyfikuje puch jako dobry a wartość powyżej 650 cali sześciennych jako ekstra. Ilość puchu wypełniającego komorę jest ściśle określona. Jego objętość po rozprężeniu powinna odpowiadać objętości komory (rożnej w rożnych częściach śpiwora). Popularne dawniej dodawanie (dopychanie) większej ilości puchu skutkuje zwiększeniem ciężaru śpiwora bez poprawy jego zdolności izolacyjnych.

źródło: http://www.faq.e-gory.pl/spiwory.html